Birbirini Tamamlayan İki Proje: “Mapping Gender in the Near East” Çalıştayı ve K24 Dosyası Gülşah Torunoğlu

Dolayısıyla K24 dosyası “Mapping Gender” çalıştayını tamamlayıcı niteliktedir. “Mapping Gender” akademik anlamda kazanım ve eksikliklerimize, ve alanı ileriye taşımaya yönelik yapacağımız çalışmalara odaklanırken, bu dosya kazanım ve eksikliklerin, ve de eksikleri gidermek adına yapacağımız çalışmaların kurumsal alt yapısına odaklanıyor. Dolayısıyla ilk proje akademik bilgi biriktirme ve bilginin kuşaklararası aktarımı pratiklerine, ikinci proje ise bu pratikleri besleyen, sürekliliğini sağlamakla ve de sağlamlaştırmakla yükümlü kurumsal yapılanmaya yoğunlaşıyor. “Mapping Gender” çalıştayı ve K24 dosyası birlikte düşünüldüğünde Türkiye’de kadın, toplumsal cinsiyet ve cinsellik çalışmalarına bilimsel ve kurumsal anlamda bütünlüklü bir düşünsel zemin hazırlamayı, bu sayede alanın ilerlemesine ufak da olsa bir katkıda bulunmayı amaçlıyor.

Dosya Türkiye’de kadın, toplumsal cinsiyet ve cinsellik çalışmaları alanına katkıda bulunmuş öncü akademisyenlerle yapılmış on söyleşiden oluşuyor. Bu alan üniversiteler içinde nasıl bir kurumsal yapılanmaya gitti, üniversitelerde farklı isimlerle kurumsallaşan merkez ve enstitülerin (ODTÜ örneğinde Toplumsal Cinsiyet ve Kadın Çalışmaları, Mardin Artuklu örneğinde Kadın ve Aile Çalışmaları Uygulama ve Araştırma Merkezi, gibi) kuruluşlarından bu güne eğitim, araştırma ve uygulama üçgeninde hem akademiye hem de toplumun bu konularda duyarlılık kazanmasına nasıl katkıda bulundular, hangi bürokratik ve maddi sorunlarla karşılaştılar ve bu sorunların altyapısı son yıllarda nasıl farklılıklar gösterdi, üniversiteler son dönemde İstanbul sözleşmesi bağlamında oldukça tartışılan kadına yönelik fiziksel, psikolojik şiddet ve cinsel taciz konularına yönelik “politika odaklı araştırma” veya “araştırma temelli kamu politikası” yürütme çalışmalarını nasıl şekillendirdi, bu bağlamda UN Women ve UNESCO başta olmak üzere uluslararası örgütler, sivil toplum kuruluşları, kadın dernekleri, diğer üniversiteler ve karar alıcılar ile nasıl bir iletişim kurdular, üniversite ve kadın dernekleri iş birlikteliklerinde ortak ve ayrıştırıcı alanlar nelerdir, İstanbul ve Ankara gibi büyük şehirlerde üniversitelerin toplumsal cinsiyet eşitliği üst başlığının altındaki sorunlar yerelde hangi alt başlıklarda çatallanıyor, yerelde farklılaşan dinamiklere rağmen Cinsel Taciz ve Saldırıya Karşı Üniversitelerarası İletişim Ağı (CTS) örneğinde gördüğümüz gibi başka ortaklaşma alanları nelerdir, YÖK Akademide Kadın Çalışmaları ve Sorunları Birimi komisyonunun bu tartışmalardaki yeri ve rolü nedir, ne olmalıdır, 90’lardan bu yana Türkiye’nin toplumsal cinsiyet eşitliği konusundaki birikim ve kazanımlarında YÖK’ün Toplumsal Cinsiyet Eşitliği Tutum Belgesini geri çekmesi örneğinde gördüğümüz gibi başka hangi alanlarda hangi sebepler ile kayıplar verilmeye başlandı, akademisyenlerin bundan sonra kadın, cinsiyet ve cinsellik çalışmalarını ileriye taşımak, hem akademik hem kamusal alanla kazanımların sürdürebilirliğini sağlamak için anlamda nasıl bir iyileştirme politikası öngörüyorlar, bunları konuştuk.